Świat grzybów
Chociaż Gorczański Park Narodowy jawi się większości jako obszar pokryty połacią naturalnych lasów, niekiedy wręcz o cechach pierwotnych, to nie był on intensywnie eksplorowany w przeszłości celem poznania różnorodności grzybów właściwych, na miarę jaką zasługuje teren objęty najwyższą formą ochrony w Polsce. Szerzej zakrojone badania mikologiczne, dotyczące niemal w całości grzybów wielkoowocnikowych macromycetes (o średnicy kapelusza > 5 mm) miały miejsce kilkadziesiąt lat temu. Uzupełniane skromnymi danymi w ostatniej dekadzie ubiegłego wieku pozwoliły na skompletowanie stosunkowo skromnej listy 328 gatunków (254 z gromady podstawczaki Basidiomycota i 74 z gromady workowce Ascomycota). Brak na niej wielu pospolitych gatunków, występujących choćby w sąsiednich pasmach górskich, przemawia za koniecznością podjęcia w najbliższych latach badań mikologicznych zmierzających do ustalenia możliwie pełnej bioty grzybów właściwych, także tych spośród micromycetes.
W przeciwieństwie do poprzedniej grupy, wyspecjalizowane grzyby lichenizowane, tworzące symbiotyczne związki z komponentem glonowym lub (i) prokariotyczną sinicą (porosty), są na terenie Gorców jedną z najlepiej poznanych biot w całych polskich Karpatach. Dane do listy tych gatunków pochodzą głównie z lat 60. i 90. ubiegłego wieku i uzupełniane na bieżąco stanowią doskonały materiał porównawczy do badań nad dynamiką zmian różnorodności gatunkowej porostów w Gorcach i w konsekwencji w Beskidach Zachodnich. Zebrano i zidentyfikowano dotychczas 600 gatunków porostów i 35 grzybów związanych troficznie z porostami (grzybów naporostowych) notowanych kiedykolwiek na terenie Gorców, lecz liczba ta z pewnością nie jest ostateczna. Intensywnych badań lichenologicznych wymaga pasmo Lubania, a zwłaszcza jego południowe skłony, dla których brak współczesnych danych (za wyjątkiem graniczącej z Pieninami andezytowej góry Wdżar). Wśród tej liczby znajduje się 480 gatunków notowanych na obszarze objętym dzisiaj granicami GPN; 88 z nich tylko ze zbiorów historycznych. Okazy zielnikowe porostów z terenu Gorców przechowywane są w Herbarium Instytutu Botaniki PAN w Krakowie (KRAM) oraz w Herbarium Gorczańskiego Parku Narodowego (GPN).
Wymieniane dotychczas wśród grzybów śluzowce, w myśl współczesnej systematyki opartej o filogenezę molekularną, nie należą do królestwa grzybów Fungi, lecz stanowią integralną część domeny zwanej Amoebozoa. Z tego powodu będą prezentowane oddzielnie.
W przeciwieństwie do poprzedniej grupy, wyspecjalizowane grzyby lichenizowane, tworzące symbiotyczne związki z komponentem glonowym lub (i) prokariotyczną sinicą (porosty), są na terenie Gorców jedną z najlepiej poznanych biot w całych polskich Karpatach. Dane do listy tych gatunków pochodzą głównie z lat 60. i 90. ubiegłego wieku i uzupełniane na bieżąco stanowią doskonały materiał porównawczy do badań nad dynamiką zmian różnorodności gatunkowej porostów w Gorcach i w konsekwencji w Beskidach Zachodnich. Zebrano i zidentyfikowano dotychczas 600 gatunków porostów i 35 grzybów związanych troficznie z porostami (grzybów naporostowych) notowanych kiedykolwiek na terenie Gorców, lecz liczba ta z pewnością nie jest ostateczna. Intensywnych badań lichenologicznych wymaga pasmo Lubania, a zwłaszcza jego południowe skłony, dla których brak współczesnych danych (za wyjątkiem graniczącej z Pieninami andezytowej góry Wdżar). Wśród tej liczby znajduje się 480 gatunków notowanych na obszarze objętym dzisiaj granicami GPN; 88 z nich tylko ze zbiorów historycznych. Okazy zielnikowe porostów z terenu Gorców przechowywane są w Herbarium Instytutu Botaniki PAN w Krakowie (KRAM) oraz w Herbarium Gorczańskiego Parku Narodowego (GPN).
Wymieniane dotychczas wśród grzybów śluzowce, w myśl współczesnej systematyki opartej o filogenezę molekularną, nie należą do królestwa grzybów Fungi, lecz stanowią integralną część domeny zwanej Amoebozoa. Z tego powodu będą prezentowane oddzielnie.
Paweł Czarnota
