Ścieżka edukacyjna „Dolina Gorcowego Potoku”

7. Światło w lesie

Na tym przystanku możemy obserwować jak wygląda wśród roślin rywalizacja o światło. Przykładem jest las bukowy, w którym rośliny zielne wczesną wiosną wykorzystują krótki okres sprzyjających warunków świetlnych, czyli kwitną i owocują zanim rozwiną się liście drzew. W lecie, gdy drzewa są silnie ulistnione podrost różni się wyraźnie tempem wzrostu i pokrojem od tego, który rośnie w pełnym świetle. Czy panujące warunki świetlne są wystarczające dla rosnących tu jodeł można określić prostą metodą opracowaną przez pierwszego dyrektora GPN – J. Honowskiego. Jeśli długość pędu wierzchołkowego jest większa od długości gałązek bocznych z najwyższego okółka – to oznacza, że światła jest pod dostatkiem i drzewo wykazuje prawidłowy wzrost. Jeśli gałązki okółkowe są dłuższe od pędu wierzchołkowego to świadczy o niedoborze światła. Listowie niektórych drzew, a wśród nich także buka przystosowuje się do aktualnego natężenia promieniowania słonecznego. W górnej części korony odwracają się od zbyt silnego promieniowania i wykorzystują światło rozproszone. Wewnątrz i na niższych gałęziach ustawiają się prostopadle do kierunku padania światła, aby wykorzystać je w maksymalny sposób.